додаток

афикс/додаток

Префикс -претставка или суфикс- наставка,морфема што се додава на основата или коренот на зборот за изведување на нови зборови или за граматички ознаки.

0 0

Mejorarlo

Agregar una imagen

Parte del discurso: sustantivo
Sinónimo(s)
Blosario
Industria/ámbito: Idioma
Categoría: Gramática
Company:
Producto:
Acrónimo-Abreviatura:

Más

Agregar a Mi Glosario

Otros idiomas:

Más

Comentarios de otros usuarios

Ver términos similares

додаток

Literatura; General

In Derrida's reading of Plato in Dissemination, Derrida would agree with Plato's notion of writing as a supplement or as a pharmakon. As a supplement introduced to the body, the ...

додаток

Animales; Insectos

Секое екстремитет или друг орган, како што е антена, кој е поврзан со телото со закачување.

додаток

Animales; Arañas

Нога или друг дел кои излегуаат од главното тело.

додаток

Arquitectura; Arquitectura contemporánea

A building addition is a part of a building (one room or more) that has been added to the existing and original building.

акцент

Idioma; Gramática; Terminología

Акустичко нагласување на одреден слог во зборот. Физичките корелати на акцентот може да бидат различни. Вообичаено тој вклучува повишување на основната фреквенција и/или на ...

анализа на дискурсот

Idioma; Gramática

Analysis of speech units larger than the sentence and of their relationship to the contexts in which they are used.

гугање

Idioma; Gramática

A stage in child and a state in language acquisition, during which an infant appears to be experimenting with uttering sounds of language, but not yet producing any recognizable ...

пасив

Idioma; Gramática

A verb form in which the subject receives the verb's action. Contrast with active voice. The passive voice is used when the subject is being acted upon rather than doing ...

говор

Idioma; Gramática; Terminología

Произведување на звуци со помош на органите за говор;спротивно на пишување што е секундарен медиум за јазична комуникација. ...

когнитивна лингвистика

Idioma; Gramática

The branch of linguistics that interprets language in terms of the concepts, sometimes universal, sometimes specific to a particular tongue, which underlie its forms.